Visueel is het zonde dat Annihilation niet in de bioscoop te zien valt, Netflix zal daarom toch dolblij zijn om dit werk van Alex Garland binnen te hebben gesleept. De sci-fi thriller met Natalie Portman in de hoofdrol roept als kijker tot de laatste scene vraagtekens op en wordt nu al beschouwd tot een waardig opvolger van Ex Machina.
Annihilation zorgt voor een spagaat
De in Londen geboren Garland begon als schrijver van boeken, ging zich aan het begin van deze eeuw ook bezig houden met scenario’s van films en in 2014 debuteerde de Engelsman als regisseur. Ex Machina met eveneens een vrouw in de hoofdrol (Alicia Vikander als Ava) werd een grote hit, dit overtreffen is zoals wel vaker is gebleken moeilijk. Zo ook voor Garland, die door zijn succes veeleisend kon zijn over zijn nieuwe project: Annihilation.
Dat bracht Paramount wel in een spagaat, want het – soms bijna heilig verklaarde – testpubliek vond het verhaal wat moeilijk te volgen en de hoofdrolspeelster kwam niet altijd even vriendelijk over. Inmiddels blijkt Netflix daarbij een goede oplossing voor Paramount. Onlangs werd The Cloverfield Paradox volledig aan de streamingdienst verkocht. Voor Annihilation is een tussenoplossing gevonden, want de rechten buiten de Verenigde Staten liggen nu bij Netflix. In Amerika verscheen de film op 23 februari in de bioscopen en op 12 maart is het raak bij ons.
The Shimmer
In Annihilation draait het om The Shimmer. Een meteoriet is ingeslagen rond een vuurtoren en het gebied breidt zich langzaam uit. Van de buitenkant lijkt het op een olievlek die weerkaatst in de zon, eenmaal in The Shimmer krijgt je in eerste instantie een sprookjesachtig gevoel. Kijk je iets verder, dan blijkt er duidelijk iets niet te kloppen. Diverse expedities zijn het gebied ingegaan, alleen niemand kwam eruit.
Tot de man van Lena (Natalie Portman). Kane komt volslagen verdwaasd terug en zoekt zijn vrouw op. Die heeft geen idee waar hij is geweest, maar zodra Kane interne bloedingen krijgt wordt ook zij meegenomen naar het geheime centrum net buiten The Shimmer. Om haar man te redden sluit ze zich aan bij een viertal vrouwen dat de nieuwste expeditie gaat wagen. Het doel om de vuurtoren te bereiken, maar op weg daar naartoe worden de mysteries steeds groter en de offers zwaarder. De vervormingen van de natuur nemen eveneens toe en alles lijkt zich te muteren.
Verbluffend en tevens angstaanjagende natuur
Annihilation neemt ons dan ook mee met een ontdekkingstocht door een sprookjesachtige hel. De natuur lijkt verbluffend, maar tevens angstaanjagend. Het verhaal wordt door Lena verteld vanaf het eindpunt. Vanaf de eerste scene is duidelijk dat zij uit The Shimmer weet te ontsnappen. Het is het enige antwoord in een oneindige put van vraagtekens die door de film heen op je af worden gevuurd. Dat je hier niet in verzuipt komt mede door de prettige snelheid waarin Annihilation je door het verhaal neemt. Er is naast een aantal totaal overbodige scenes over een geheime relatie – die niets met het verhaal van doen ‘lijkt’ te hebben – geen ruimte voor bijzaken. Het maakt van Annihilation een reis van twee uur waarvan je wilt weten hoe Lena de klus klaart, of worden we met z’n allen in de laatste scene alsnog op het verkeerde been gezet?
[wp-review]
Bekijk de trailer van Annihilation