De Netflix-serie La legge di Lidia Poët vertelt een waargebeurd verhaal. Lidia Poët was geen dichter, zoals haar naam misschien doet vermoeden, maar de eerste vrouwelijke advocaat van Italië! De serie is ook bekend onder de Engelse titel The Law According to Lidia Poët en dit is het waargebeurde verhaal.
La legge di Lidia Poët
In deze historische dramaserie van Netflix onderzoekt de hoofdpersoon, Lidia Poët, een reeks moorden terwijl ze er ook nog eens keihard voor vecht om jurist te mogen worden. De show speelt zich af in de Italiaanse stad Turijn van de negentiende eeuw en is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In deze serie is dat hier en daar misschien wat aangedikt, maar de rode draad is dus écht gebeurd.
Universiteit van Turijn
Lidia Poët werd in 1855 geboren in Perrero, een voorstadje van het grote Turijn. Ze studeerde rechten aan de Universiteit van Turijn en haalde haar diploma met vlag en wimpel op 17 juni 1881. In de daaropvolgende twee jaar deed ze forensisch onderzoek als assistente van een advocaat van wie we de naam niet kennen, alvorens ze ‘goedgekeurd’ werd door de Orde van Advocaten van Turijn. Met 45 stemmen vóór en 5 tegen. Dat betekende dat haar naam toegevoegd werd aan de… ‘roll of advocates‘, het manuscript der advocaten.
Waargebeurde verhaal van La legge di Lidia Poët
Dat bracht echter nogal wat teweeg, vooral bij de openbaar aanklager van Turijn. Die was er niet blij mee dat hij opeens een vrouwelijke ambtsgenoot kreeg en tekende beroep aan tegen de benoeming van Poët. Die verzette zich tegen deze beroepszaak en wees naar andere landen, waar vrouwen al lang en breed advocaat mochten worden. Ze wees bijvoorbeeld naar Clara S. Foltz, maar wist de aanklager niet te overtuigen. Die stelde dat het gewoonweg verboden was om als vrouw toe te treden tot de zogenaamde ‘milizia togata‘. En het Hof van beroep gaf hem gelijk, de naam van Lidia moest dus geschrapt worden.
Kranten bepalen
Die liet dit echter niet zomaar op zich zitten en nam contact op met de media, die een heus debat veroorzaakten. 25 Italiaanse kranten bleken vóór vrouwen in de gerechtelijke wereld te zijn en maar 3 tegen. De dagbladen die tegen waren begonnen echter met een offensief en schreven onder meer: “Mannen die dit goedkeuren moeten wel celibaat zijn, ze hebben geen verstand van vrouwen.”
William Waldorf Astor
Men nam zelfs contact op met William Waldorf Astor, een vooraanstaande politicus en advocaat in New York City, in de Verenigde Staten dus. Daar mochten vrouwen al wél dergelijke beroepen uitoefenen, al was Astor daar nou niet bepaald positief over. Deze ‘denker’ stelde namelijk dat ook Amerikanen tégen vrouwen als advocaat waren, al was het wel dé oplossing voor de 250.000 Italiaans-Amerikaanse vrouwen die in afzondering leefden. Zij waren ongetrouwd en liepen het gevaar om als nihilist door het leven te moeten gaan.
17 juli 1919
Lidia Poët bleef zich verzetten tegen de gevestigde orde, een groot deel van haar leven zonder resultaat. Op 17 juli 1919 werd de beslissing echter genomen om vrouwen wél toe te laten tot de orde, en op 65-jarige leeftijd kreeg de Italiaanse eindelijk waar ze lang van gedroomd had. Dertig jaar later, op 2 februari 1949, overleed ze op 93-jarige leeftijd.