De nieuwe Netflix-titel Misha and the Wolves is een documentaire en vertelt dus ook een waargebeurd verhaal, dat behoorlijk bizar is te noemen. Misha Defonseca schreef in 2005 de bestseller Misha, maar bleek haar levensverhaal compleet bij elkaar te hebben gelogen…
Geadopteerd door een wolvenfamilie
In 2005 komt Misha Defonseca, geboren als Monique De Wael, dus met het boek Misha, waarin ze de lezer mee terugneemt naar 1941. Als zevenjarig meisje gaat de hoofdpersoon (Misha zelf) op zoek naar haar gedeporteerde ouders, een tocht die haar te voet van België via Duitsland, Polen, Rusland, Oekraïne en Italië naar Frankrijk leidt.
Onderweg loopt ze in de bossen een wolvenfamilie tegen het lijf, die haar onder haar hoede neemt. Gezamenlijk trekken ze door de bossen van Polen en Duitsland, tot de oorlog eenmaal voorbij is. Na zijn release bestormt het boek de internationale hitlijsten en wordt het een heuse bestseller!
Waargebeurde verhaal Misha and the Wolves
Op een gegeven moment komen Defonseca en haar uitgeefster Jane Daniel tegenover elkaar te staan in de rechtszaal. De schrijfster beschuldigt haar uitgeefster ervan de promotie van het boek slecht te hebben aangepakt en royalty’s te hebben achtergehouden. De jury kiest kant voor Defonseca, die een schadevergoeding van 7,5 en later zelfs 22,5 miljoen euro toegekend krijgt, maar Daniel laat dit niet op zich zitten en besluit onderzoek te doen naar de gebeurtenissen in Misha and the Wolves, want zijn die wel écht gebeurd?
Niet eens joods
Nee dus, zo blijkt, en in 2008 geeft Defonseca dat ook toe: “Het is niet de werkelijke realiteit, maar mijn eigen realiteit. Er zijn ogenblikken waarin het voor mij moeilijk is om te onderscheiden wat werkelijk gebeurd is en wat zich enkel in mijn binnenste, mijn innerlijke afgespeeld heeft.” De schrijfster bleek niet eens van joodse afkomst te zijn. Ze voelde zich echter wel getekend door de oorlog en door de daden van haar vader. Die stond (volgens onderzoeksjournalist Marc Metdepenningen) bij het Belgische verzet bekend als verrader. Hij en zijn vrouw werden vermoord door de nazi’s, nadat hij informatie had gegeven over andere leden van het verzet.
Waarschuwingen genoeg
Hier waren overigens al vóór publicatie de nodige aanwijzingen voor. Criticus Lawrence L. Langer, die gevraagd was een flaptekst te schrijven, achtte het bijvoorbeeld een onwaarschijnlijk verhaal. Hetzelfde gold voor Holocaust-geleerde Raul Hilberg, en ook voor de schrijfster Bette Greene, die eveneens was ingeschakeld om een flaptekst te schrijven. De joods-Duitse journalist en schrijver Henryk Broder schreef in 1996 (Defonseca’s verhaal deed al sinds 1990 de ronde) een sceptisch artikel in de Duitse krant Der Spiegel. Desondanks werd het boek dus een bestseller…